Innowacji programowej „ Pomóżmy sobie nawzajem” jako przełamywanie barier społecznych w ramach integracji dzieci niepełnosprawnych z młodzieżą szkolną.

Inicjatywa jej stworzenia powstała w związku z potrzebą wpłynięcia na postawę społeczeństw wobec niepełnosprawności z uwagi na to, iż rok 2003 uznany by za Europejski Rok Osób Niepełnosprawnych.

Metody realizacji

Program innowacyjny dostosowany jest do potrzeb i możliwości rozwojowych dzieci niepełnosprawnych oraz młodzieży szkolnej. Towarzyszą mu metody wspierające nauczanie, a naszym zadaniem jest stwarzanie sytuacji, w których wszyscy znaleźliby źródło zaspokojenia potrzeb, rozbudzaniei ch zainteresowań, motywacji, aktywności itp... Stosowane metody nie tylko uatrakcyjnią zajęcia, wprowadzą nastrój tajemniczości, ale wyjdą naprzeciw potrzebom dzieci ułatwiając im edukację i wychowanie.

Zaplanowane obowiązkowe zajęcia to:

• Metoda Ruchu Rozwijającego W. Sherborne
• Stymulacja polisensoryczna wg pór roku z elementami chromoterapii
• Gimnastyka korekcyjno-kompensacyjna
• Zmodyfikowane scenariusze programu autorskiego „ Rozwijanie emocji i uczuć drogą do integracji społecznej”

Realizacja za ożeń programu przebiega od października do maja na terenie przedszkola. Młodzież uczestniczy w ramach godzin wychowania fizycznego i jest podzielona na dwie równoliczne grupy. Każda z nich bierze udzia w dwóch jednocześnie odbywających się formach zajęć towarzysząc swojemu stałemu, młodszemu partnerowi. Spotkania trwają około 30 minut, po których następuje zmiana grup.

Uczestnicy i ich rola

Dla wielu dzieci niepełnosprawnych uczestnictwo w programie jest szansą kontaktu z pełnosprawną młodzieżą, odprężeniem, jak również oderwaniem się na chwilę od szarej, mrocznej rzeczywistości, natomiast dla młodzieży wielkim sprawdzianem odpowiedzialności jak również szansą wykazania się w roli opiekuna, przyjaciela itp. Te niezwykłe spotkania pomagają im zrozumieć wiele ważnych w życiu rzeczy, dostrzec wartości, których wcześniej nie widzieli. Nie wolno nam odmawiać pełnego uczestnictwa dzieci zdrowych i niepełnosprawnych w życiu społecznym. Likwidujmy bariery nie tylko architektoniczne, ale głównie tkwiące w naszej psychice. My „ ludzie sprawni” możemy wiele się nauczyć od niepełnosprawnych przede wszystkim wytrwałości, cierpliwości, szacunku dla życia i poszanowania dla zdrowia, które jest bardzo kruche. Dziś jesteśmy zdrowi i sprawni, jutro na skutek nieszczęścia możemy stanąć po drugiej stronie, wtedy szybko zmieni się nasz punkt widzenia.

Efekty

Brak wiedzy o niepełnosprawności i własnych doświadczeń w kontaktach z ludźmi upośledzonymi rodzi lęk i dystans przejawiający się w zachowaniach dyskryminacyjnych. To właśnie dlatego powinniśmy wychodzić z domów, ze szkół, wchodzić w społeczność lokalną, zapoznawać ludzi zdrowych z niepełnosprawnymi, z ich ograniczeniami i możliwościami, z ich radościami i smutkami. Kontakt ludzi zdrowych z niepełnosprawnymi pozwala zaś poznać im zainteresowania, możliwości, potrzeby, uzdolnienia oraz talenty osób z odchyleniami w stanie zdrowia i rozwoju. Taka forma zetknięcia się „dwóch światów” przynosi zdecydowanie wzajemne korzyści.

Wpływ na uczniów

Dzieci niepełnosprawne nie żyją w izolacji, poznają ludzi, świat, pokonują lęki, uczą się, rozwijają swoje zainteresowania, możliwości i talenty, odczuwają radość; dla młodzieży pełnosprawnej- gdyż poznaje ludzi niepełnosprawnych, ich ograniczenia i możliwości, zainteresowania, potrzeby doznawania radości, kontaktu z drugim człowiekiem (charakteryzujących przecież wszystkich ludzi);, dostrzega i poznaje w nich człowieka. Im więcej takich kontaktów, im więcej wiedzy nie tylko o ograniczeniach i problemach, ale także potrzebach i możliwościach niepełnosprawnych, tym więcej życzliwości i otwartości w kontaktach z nimi, co w jakimś stopniu warunkuje edukacyjny cel i sens integracji dla samych niepełnosprawnych. Program innowacyjny stworzony został na potrzeby zarówno osób z deficytami w stanie zdrowia i rozwoju jak i młodzieży szkolnej niemającej dotychczas styczności z niepełnosprawnymi. Pełnienie funkcji starszego partnera nie jest wbrew pozorom łatwym zadaniem. Aby sprostać temu przedsięwzięciu konieczne jest stopniowe zrozumienie potrzeb psychicznych osób z odchyleniami w stanie zdrowia i rozwoju oraz trudności na jakie napotykają w życiu codziennym a także pokonanie własnych zahamowań, uprzedzeń i stereotypów. Jest to cenne doświadczenie, kształtuje charakter i osobowość a dzięki możliwości niesienia pomocy słabszym wpływa na rozwinięcie poczucia własnej wartości, co często w dzisiejszych czasach jest zachwiane u dorastającej młodzieży.

Wpływ na pracę przedszkola

Dzięki innowacji programowej „Pomóżmy sobie nawzajem” nawiązałyśmy wspó pracę z ZSP nr 1 w Kluczborku, poszerzy łśmy ofertę edukacyjną placówki o nowe formy zajęć dla dzieci niepełnosprawnych, doskonaląc dzięki temu swój warsztat pracy.

Wpływ na środowisko lokalne

Celem głównym innowacji programowej „Pomóżmy sobie nawzajem” jest więc przełamywanie barier społecznych w ramach integracji dzieci z zaburzeniami rozwoju z dorastającymi uczniami.

Przeprowadzone badania w pełni uzasadniły powyższe założenie dowodząc jak ubogą wiedzę na temat odchyleń od normy rozwojowej posiada nasze społeczeństwo oraz o przejawianym przez nie niskim poziomie akceptacji, tolerancji i znajomości potrzeb tych jednostek. Dotychczasowa obserwacja funkcjonowania dzieci niepełnosprawnych wśród zdrowych rówieśników świadczy również o tym, jak ważną rolę pełni dla nich ten kontakt. Szczególnie ważne jest to, by stale poszerzać krąg osób otaczających ich i będących namiastką środowiska lokalnego,w którym przebywają. W ten sposób spróbujemy zapobiec ich izolacji społecznej oraz rozwinąć samodzielność życiową wykorzystując potencjalne możliwości poprzez szeroką rozumianą stymulację emocjonalno-społeczną, poznawczą i fizyczną. Najważniejsze jest jednak zaakceptowanie siebie a zwłaszcza swoich widocznych skutków niepełnosprawności, co w przypadku osób bardziej sprawnych intelektualnie w środowisku jest trudne, gdyż dostrzegają to co odróżnia ich od zdrowych rówieśników. W dobie XXI wieku w obliczu narastającej fali agresji, braku tolerancji i szacunku wobec jednostek w jakikolwiek sposób odbiegających od przyjętych ideałów bardzo trudno jest zaakceptować „inność” drugiej osoby. Naszym zadaniem dzięki realizacji założeń programu jest więc uświadomienie, że „to wspaniale być innym, bo jaki jest pożytek z przeciętności” .